استفاده از قانون پارکینسون برای افزایش بهره وری

قانون پارکینسون چگونه بهره وری را افزایش می‌دهد؟

آیا تلاش می کنید که سازنده باشید و کاری را انجام دهید که شما را قادر می سازد به اهداف خود برسید؟

شاید زمانی که باید مشغول کارکردن باشید، تمایل داشته باشید که به جای آن اکسپلور اینستاگرام و یا سایر رسانه‌های اجتماعی را وارسی کنید. این که در میان کارهایتان چنان غرق چیزهای متفرقه‌ی دیگر می‌شوید، شاید به این دلیل باشد که حجم و درجه‌ی اهمیت کاری که مشغول آن هستید را به درستی تخمین نزده باشید. ممکن کارهایتان را انجام ندهید یا بارها آنها را به تعویق بیندازید، چرا فکر می‌کنید هنوز تا آخر هفته، آخر ماه، آخر سال و یا تا آخر عمر برای انجام آنها وقت دارید.

اگر این موقعیت‌ها برای شما آشنا به نظر می‌رسند، ممکن است گرفتار قانون پارکینسون شده باشید.

این قانون که توسط یک مورخ بریتانیایی در دهه 1950 ابداع شد، می گوید که کار به میزان وقتی که برای انجامش در اختیار داشته باشیم طولانی می‌شود یا به عبارت دیگر کش پیدا می‌کند.

مطالعات علمی نیز به درستی این نظریه را تأیید کرده‌اند و این موضوع به این معنی است که اگر زمان زیادی را به انجام پروژه‌های خود اختصاص دهید، هرگز کاری انجام نخواهید داد؛ و این یکی از بزرگترین اشتباهاتی‌ است که هزینه‌های سنگینی را به دوش شما می‌اندازد.

اما نگران نباشید، خبر خوبی که وجود دارد این است که با برنامه ریزی دقیق، می‌توانید این قانون را تغییر دهید و در واقع از این اصل می‌توانید استفاده کنید تا برای همیشه به زندگی و برنامه‌هایتان نظم دهید.

در این مقاله از سایت تاک تیک به شما آموزش خواهیم داد که چطور از قانون پارکینسون استفاده کنید تا بهره وری، رضایت شغلی و خشنودی بیشتری در زندگی خود تجربه کنید. این قانون به شما کمک می‌کند در زمان محدود کارهای بیشتری را انجام دهید و سریعتر به اهداف خود دست پیدا کنید.

قانون پارکینسون را بشناسید

برای اینکه بتوانید به درستی از قانون پارکینسون استفاده کنید، لازم است ابتدا این قانون را به طور کامل بشناسید و بدانید قانون پارکینسون چیست؟

قانون پارکینسون چیست؟

طبق قانون پارکینسون(Parkinson’s Law )، کارها تا زمانی که همه‌ی زمان موجود برای انجامشان را استفاده نکنند تمام نمی‌شوند. در واقع در این قانون مهم نیست انجام یک کار چقدر زمان می‌برد، بلکه مهم این است که شما چه قدر زمان برای انجام دادن آن اختصاص داده‌اید.

به عنون مثال اگر برای نوشتن یک کتاب یکسال به خودتان فزصت دهید، به احتمال زیاد نوشتن آن همین قدر به طول می‌انجامد. در حالیکه اگر برای نوشتن همین کتاب تنها دو ماه فرصت داشته باشید، خواهید دید که قادر هستید آن را در همین 2 ماه تکمیل کنید.

اما هشیار باشید که این موضوع شما را به اشتباه دچار این توهم نکند که یکباره برای نوشتن یک رمان 70000 کلمه ای تنها دو هفته زمان در نظر بگیرید و انتظار داشته باشید که در همین مدت به نحو احسن این کار را به اتمام رسانید. آنچه قانون پارکینسون قصد دارد به ما بیاموزد، این است که زمانی منطقی و عاقلانه برای انجام هرکاری را متناسب با سختی آن کار و توانایی‌های خودمان ر نظر بگیریم، سپس بر طبق آن برنامه ریزی و عمل کنیم.

قانون پارکینسون قرار است به شما کمک کند تا میزان بهره‌وری و سرعت رسیدن به اهداف خود را افزایش دهید و راحت‌تر موفقیت مورد نظر خود را لمس کنید. این کار بدین صورت انجام می‌پذیرد که شما برای انجام همه‌ی کارهایتان یک بازه‌ی زمنی مشخص در نظر بگیرید و طبق برنامه تعیین کنید که هرکاری باید در چه زمانی پایان یابد. در این قانون بدون پایان گذاشتن اهداف و برنامه ها ممنوع است.

قانون پارکینسون می تواند برای شما نقش یک ابزار مدیریت  زمان را ایفا کند که انجام وظایف در فهرست روزانه و ضرب و الأجل‌ها را با بهترین کیفیت در زمان مشخص انجام گیرند.

تاریخچه‌ی قانون پارکینسون

برای درک بهتر قانون پارکینسون، بیایید به چگونگی پیدایش آن نگاهی بیندازیم.

قانون پارکینسون اولین بار توسط یک مورخ بریتانیایی به نام سیریل نورثکوت پارکینسون تعریف شد. پارکینسون مدتی را در خدمات دولتی بریتانیا گذرانده بود و در سال 1955 مقاله ای در اکونومیست در مورد آنچه آموخته بود نوشت. در خط ابتدایی مقاله طنز آمده بود: “It is a commonplace observation that work expands so as to fill the time available for its completion.” یعنی «این یک مشاهده معمولی است که کار تا وقتی طول می‌کشد که زمان موجود برای تکمیل آن پر شود.»

پارکینسون از تجربه شخصی خود به عنوان یک مورخ بریتانیایی برای نوشته هایش استفاده کرد.

او متوجه شده بود که در خدمات دولتی بریتانیا، در حالی که این سرویس دارای کشتی‌های کمتر و پرسنل کمتری است، تعداد بوروکرات‌ها سالانه 6 درصد افزایش می‌یابد. او این موضوع را چنین استدلال می‌کرد که شرکت‌هایی که تمام نیروی کار خود را در بوروکراسی دارند و هیچکدام در تولید نیستند، دوام نمی‌آورند.

قانون پارکینسون چطور کار می‌کند؟

اکنون که درک بهتری از قانون پارکینسون و چگونگی به وجود آمدن آن به دست آوردیم، بیایید عمیق‌تر به نحوه عملکرد قانون پارکینسون بپردازیم.

پارکینسون مثالی از اینکه قانون پارکینسون در عمل چگونه ممکن ات باشد را به اشتراک گذاشت. او در این مثال در مورد خانم مسنی نوشت که تصمیم داشت یک کارت پستال بنویسد تا آن را برای خواهرزاده اش پست کند. برای بسیاری از ما، این کار احتمالاً پانزده دقیقه بیشتر طول نمی کشد. اما چون این زن بازنشسته کار دیگری برای انجام دادن نداشت، تمام روز خود را به نوشتن کارت پستال اختصاص داد و در واقع این کارت پستال یک روز کامل او را درگیر کرد.

مطالعات ثابت کرده است که قانون پارکینسون همیشه پابرجاست. در یک مطالعه در سال 1996، به شرکت کنندگان “به طور تصادفی” پنج یا پانزده دقیقه فرصت داده شد تا کاری را انجام دهند که به راحتی می توانست در پنج دقیقه انجام شود. آزمودنی هایی که زمان بیشتری داشتند، زمان بسیار بیشتری را روی همین کار صرف کردند.

مطالعه دیگری نیز در سال 1999 نتایج مشابهی به همراه داشت. چهار مجموعه عکس به آزمودنی‌ها داده شد تا آنها را بررسی کنند. در عین حال به برخی از افراد گفته شد که مجموعه چهارم عکس ها درست قبل از شروع بررسی مجموعه سوم لغو شده است. این افراد زمان بیشتری را با مجموعه سوم عکس ها سپری کردند.

قانون پارکینسون طبق آنچه تا کنون با هم بررسی کردیم، چیزی بیش از یک نظریه است. شواهد علمی آن را تأیید می کند. و اگر در تلاش هستید تا وظایف خود را در زمان کمتری انجام دهید، هشیار باشید که ممکن است در معرض تأثیرات منفی قانون پارکینسون قرار بگیرید.